به مردان(!) عرصۀ سیاست

شهید همت: اگر هر کارى کنید براى خدا باشد، پیروزى از آن ما خواهد بود. همه

کارهایمان باید براى خدا باشد; جنگمان براى خدا باشد، همه چیزمان براى خدا

باشد حتى خوابیدنمان هم براى خدا باشد. اگر همه کارها براى خدا باشد

چه بکشیم و چه کشته شویم،

پیروز هستیم

واقعاً چه خوش گفت آن مرد خدا، ولیکن کجاست گوش شنوای آنان که <<صمٌ بکمٌ عمیٌ فهم لا یعقلون>>

سنت خدا بوده که در عرصه هم بد بوده و هم خوب اما روی سخن در اینجا با رجاله های عرصه سیاست که نه این لغت صفت شریف امام معصوم است ( الامام ساست العباد) بهتر است بگوییم عرصه Politic(فن حفظ یا بدست آوردن قدرت) است. که گاه جاهلانه گاه عامدانه برای به دست آوردن قدرت پا بر روی اصول می گذارند.

اولاً این قدرت محدود دنیوی علاوه بر اختیار انسان به اذن خداست و برای ابتلا(امتحان) است. پس چه بدا بحال آنان که فریب نفس را خورده و آیه انَّ حیاة الدنیا لعب و لحو و ما عند الله خیر و ابقا را فراموش کرده اند. در قاموس مردان خدا اگر منسبی را می پذیرفتند از سر تکلیف و اذن ولی می بود. ما که جز اندکی را ندیدیم از نائب امام حاضر و غائب اذن بگیریند.

ثانیاً آنان که به اذن و از روی تکلیف تن به مسئولیت می دادند نه از روی شوق بود بلکه بود اما شوق به انجام تکلیف و اکراه از منسب و مقام که آخر من یخرج من قلب المؤن فهو حب الجاه

ثالثاً اول به خود سازی و فراگیری مکتب می پرداختند و بعد از تسلط حداقل نسبی تن به پذیرش مسئولیت می دادند. حال شما به کدام مکتب درس اسلام خوانده اید خدا عالم است.

برادران و خواهران به اصطلاح ایمانی این دو روز دنیا می گذرد فرعون ها و قارون ها هم مردند

ولیکن در عصر حاضر بعد از هزار و چهارصد سال حافظه تاریخی و گذر از گردنه های صعب دیگر بصیرت شیعه آنقدر بالا رفته که تن به ابو موسی اشعری ها و شریح قاضی ها ندهد. و اگر سکوت در غیرت ابناء حیدر را می بینید امر بر شما مشتبه نشود. این از نخروشیدن و نجوشیدن خونشان و بی بصیرتی بر فهوای کلامتان و عیق طینتتان نیست بلکه از سر حکم سکوت مولایست که رحمت واسعه اش شما را هم شامل شده است و ما که هستیم که زیر سایه این خیمه فکر غیر از رحمت کنیم.